Het verhaal van

Veel verschillende vrienden en vriendinnetjes van verschillende culturen. Veel drukte en altijd wel iets te doen. Nieuwjaar met honderduizendklappers. Iedereen is lekker zoals hij wil zijn. Het was een cultuurshock toen ik op 6-jarige leeftijd van Amsterdam naar Zeeuws-Vlaanderen verhuisde.

Een echte Zeeuw, zo mag ik mezelf dus niet noemen. Al voel ik me meer Zeeuw dan iets anders. Het was voor mij en mijn ouders wel een echte cultuurshock om hier te komen wonen. Mijn moeder ging een eigen kledingzaak beginnen net over de grens en mijn vader had hier ook werk. Ze vonden het een beter idee om mij in Zeeland op te voeden.

In 1996 kwam ik hier te wonen. In Amsterdam had ik heel veel verschillende vrienden en vriendinnetjes. Hier moest ik natuurlijk helemaal opnieuw beginnen. Ik weet nog dat ik alleen op het bankje zat op het schoolplein. Heimwee naar mijn vriendjes en ouders. Ik had hier niemand om mee te praten. Het verliep erg moeizaam. Totdat er een meisje naar me toe kwam, Kyra heette ze, dat betekende toen veel voor me want ik weet het dus tot op de dag van vandaag nog steeds. Toen duurde het niet lang voor ik hier ook veel vrienden kreeg en ik mezelf begon in te burgeren. (Het 3x per dag bidden op school is er nooit helemaal in gekomen ;))

Het ‘doe maar normaal dan doe je al gek genoeg’ gezegde in Zeeuws-Vlaanderen heb ik wel altijd gehoord. Helaas kon ik mezelf daar nooit helemaal in vinden en deed ik gewoon mijn eigen ding. Ik vond het in het begin wel lastig om werk te vinden dat echt bij me paste. Ik volgde een opleiding op het ROC tot detailhandel en ging daarna naar Breda om de HBO opleiding Media and Entertainment management te volgen. Die entertainment business is hier ver te zoeken natuurlijk. Toch vond ik een baan waarin ik alles wat ik geleerd heb kan toepassen en waaruit ik ontzettend veel plezier haal bij The Dog Company. En dat nog geen 2 km van ons huis in de polder van Walsoorden. Wie had dat ooit gedacht?

In mijn jongere jaren droomde ik ervan om weer naar de stad te verhuizen, maar als ik heel eerlijk ben naar mezelf was dit niet wat ik echt wilde. De stilte en het water zijn dingen die ik nooit zou kunnen missen. Als ik nu naar de stad ga, ben ik zo ontzettend blij als ik weer thuis ben. Ik ben een echt plattelandsmeisje geworden. Daarom ben ik nog steeds ontzettend dankbaar dat mijn ouders hier naar toe zijn verhuisd.

Het kan hier soms moeilijk zijn om je draai te vinden als je van buiten Zeeuws-Vlaanderen komt, maar als dat eenmaal is gelukt, dan wil je waarschijnlijk nooit meer weg.